Je maag heeft nog voldoende voedsel in zich en ook je glucosepeil is prima. Je brein geeft nog helemaal geen seintje dat er gegeten moet worden. Toch willen we dat vaak, en het liefst natuurlijk: lekkers! Géén greep doen naar dat stukje kaas, dat plakje cake of die zak chips is ongelofelijk lastig. Het is weer zover, je hebt hoofdhonger!

Emotie-eten is grotendeels aangeleerd. In onze kinderjaren kregen we een snoepje als we verdrietig waren of ons pijn hadden gedaan. In de hersens zijn daardoor koppelingen gemaakt tussen deze emoties en lekker (zoet) eten. Als volwassene gaan we hiermee door als reactie op bepaalde stemmingen of emoties zoals stress, verveling, eenzaamheid, boosheid of vermoeidheid. Door te eten schakel je deze gevoelens even uit. Tijdelijk. Maar de gezondheidsgevolgen op de lange termijn zijn dat niet.

Omdat we negen van de tien keer onbewust die koelkast opentrekken, is het niet gemakkelijk om te ontdekken welke stemming precies de oorzaak is van jouw hoofdhonger. Wil je dit gedrag veranderen, dan is inzicht krijgen handig. Word je je bewust van de gevoelens die jouw eetdrang triggeren, dan kun je leren om ze op een betere manier te uiten. De 3 G’s helpen hierbij:

Gebeurtenis
Begin met het bijhouden van een eetdagboek en beschrijf de situatie die zich vlak vóór je eetmoment afspeelde. Bijvoorbeeld: ‘Mijn manager riep me naar zich toe voor een vervelend gesprek en op de weg naar huis kocht ik een zak drop en heb die helemaal leeggegeten.’ Of: ‘De kinderen lagen op bed en er was niets leuks op tv. Ik herinnerde me aan dat pak Oreo’s in de keukenla en nam er niet één, maar wel zes.’

Gedachte
Noteer wat je tegen jezelf zegt op dit soort momenten, of wat je voelt. Bijvoorbeeld: ‘Ik ben toch al dik en dit zakje snoep maakt ook niet meer uit’. Of: ‘Ik voel me verdrietig en eten geeft troost.’ Kijk vervolgens of deze gedachte je helpt om je werkelijke doel (je verdedigen, eenzaamheid verdrijven, troost krijgen) te bereiken. Of verwijderde deze gedachte je juist van wat je écht wilde?

Gevoelens
Probeer er vervolgens achter te komen waaraan je werkelijk behoefte hebt? Die arm om je heen, bemoedigende woorden, even van je afpraten – zingen of - gillen? En hoe kun je ervoor zorgen dat je dit een volgende keer wel doet of krijgt? Roep hiervoor, vooral in het begin, hulptroepen in. Die vriendin wil jou vast steunen en een knuffel komen geven. En je baas weet misschien ook wel iets te noemen wat wél goed ging. Vraag erom! Grote kans dat je je dan pas naar de koelkast loopt als het écht etenstijd is.